ارتباط میان ارتودنسی و ایمپلنت چگونه است؟

اگر فردی برای بهبود لبخند و سلامت دهان خود هم به درمان ارتودنسی و هم ایمپلنت به طور همزمان نیاز داشته باشد، ممکن است این سوال پیش بیاید که آیا می‌توان همزمان هر دو را انجام داد؟ و اگر نه، کدام یک باید زودتر انجام شود؟ در این مقاله، قصد داریم به این موضوع بپردازیم که ارتباط ارتودنسی و ایمپلنت چگونه می‌تواند باشد. با دکتر احسان مهریزی، متخصص ارتودنسی دندان، همراه باشید.آیا می‌ دانید حتی اگر دندان‌ های ایمپلنت شده دارید، باز هم می‌ توانید لبخندی منظم و زیبا داشته باشید؟ برای اطلاعات بیشتر در مورد امکان ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده، اینجا کلیک کنید.

مقدمه

ایمپلنت‌های دندانی پایه‌های تیتانیومی هستند که جایگزین ریشه‌های از دست رفته دندان می‌شوند و پایه‌ای پایدار به جای دندان‌های مصنوعی مانند تاج یا بریج فراهم می‌کنند. آنها راه‌حلی طولانی‌مدت برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته هستند و با دو ویژگی استحکام و دوام شناخته می شوند. در مقابل، ارتودنسی شاخه‌ای از دندان‌پزشکی است که به اصلاح دندان‌ها و فک‌های نامرتب با استفاده از وسایلی مانند بریس‌ها یا براکت‌های شفاف برای جابجایی تدریجی دندان‌هابه موقعیت مورد نظر می‌پردازد.

به طور معمول، اگر بیمار هم به کار ارتودنسی و هم به کاشت دندان نیاز داشته باشد، درمان ارتودنسی باید قبل از کاشت ایمپلنت باشد. دلیل آن این است که ایمپلنت ها بر خلاف دندان های طبیعی دارای رباط هایی نیستند که امکان حرکت را فراهم کرده و محکم در استخوان فک گیر می کند. بنابراین، هنگامی که ایمپلنت قرار داده می شود، نمی توان آن را با ارتودنسی جابجا کرد. درمان ارتودنسی را می توان جهت آماده سازی دهان برای ایمپلنت با تراز کردن دندان ها، ایجاد فضا و اطمینان از قرار گرفتن ریشه های دندان برای ایمپلنت، به کار برد.

بیشتر بدانید: تحلیل استخوان فک

در برخی موارد، ایمپلنت های دندانی می توانند در درمان ارتودنسی نیز کمک کنند. ایمپلنت‌ها می‌توانند به عنوان لنگر ثابت برای دستگاه‌های ارتودنسی عمل کنند و پشتیبانی بیشتری برای دندان‌های متحرک فراهم کنند.

با این حال، اگر بیمار قبلاً ایمپلنت دندانی داشته باشد، هنوز امکان انجام ارتودنسی برایش وجود دارد. بدین صورت که، بریس ها را می توان بر روی دندان های طبیعی اطراف ایمپلنت اعمال کرد تا باعث هم‌ترازی شود. ماهیت غیر متحرک ایمپلنت حتی می تواند به عنوان یک نقطه لنگر برای جابجایی دندان های دیگر استفاده شود.

لینک مفید: متخصص ارتودنسی  کودکان

آیا می توان از ایمپلنت دندان بدون درمان ارتودنسی استفاده کرد؟

بله، امکان استفاده از ایمپلنت دندان بدون درمان ارتودنسی وجود دارد. در مواردی که بیمار یک دندان یا چندین دندان خود را از دست داده باشد، بدون نیاز به درمان ارتودنسی می توان از ایمپلنت های دندانی برای پرکردن مستقیم این شکاف ها استفاده کرد. با این حال، اگر مشکلاتی در تراز وجود داشته باشد یا اگر موقعیت دندان‌های باقی‌مانده نیاز به تنظیم برای تطبیق ایمپلنت داشته باشد، ممکن است قبل از کاشت ایمپلنت، درمان ارتودنسی ضروری باشد. برای بیمارانی که ساختار استخوانی مناسبی دارند و نیازی به تغییر موقعیت دندان‌ها ندارند، می‌توان ایمپلنت‌های دندانی را بدون درمان ارتودنسی قبلی گذاشت.

مطالب مفید: تغییر رنگ دندان ها در ارتودنسی

آیا می توان از ایمپلنت دندان همراه با درمان ارتودنسی استفاده کرد؟

ایمپلنت های دندانی را می توان در ترکیب با درمان ارتودنسی استفاده کرد و این رویکرد بین رشته ای می تواند به بهبود عملکرد و زیبایی دندان منجر شود. رابطه بین این دو یک رابطه مشترک است، جایی که برنامه ریزی دقیق و زمان بندی برای اطمینان از نتایج موفقیت آمیز ضروری است.

ایمپلنت ها می توانند به عنوان ابزاری در درمان ارتودنسی عمل کنند. مینی ایمپلنت‌ها که به عنوان دستگاه‌های لنگر موقت (TADs) نیز شناخته می‌شوند، می‌توانند نقاط ثابتی از انکوریج برای دندان‌های متحرک ایجاد کنند، به‌ویژه در مواردی که روش‌های انکراژ سنتی کافی نیست یا زمانی که حرکت دندان به مقدار قابل توجهی نیاز است. در مکان های استراتژیک قرار می گیرند و پس از تکمیل عملکرد آنها در کمک به حرکت دندان حذف می شوند.

زمان کاشت ایمپلنت در کودکان و نوجوانان به دلیل رشد مداوم فک بسیار مهم است. در چنین مواردی، متخصص ارتودنسی و متخصص ایمپلنت باید با هم همکاری نزدیک داشته باشند تا اطمینان حاصل شود که ایمپلنت در رشد فک اختلال ایجاد نمی کند و بهترین زمان برای کاشت ایمپلنت را برنامه ریزی کنند.

سوال شما: ارتودنسی سرامیکی چیست؟

خطرات یا عوارض احتمالی مرتبط با استفاده از ایمپلنت دندان در درمان ارتودنسی چیست؟

هنگام ادغام ایمپلنت های دندانی با درمان ارتودنسی، چندین خطر و عوارض بالقوه ممکن است وجود داشته باشد. از جمله:

• شکست استخوان جوشی یا پیوند: این اتفاق زمانی رخ می دهد که ایمپلنت به درستی با استخوان فک ادغام نمی شود، که می تواند منجر به شل شدن یا افتادن ایمپلنت شود و عدم رعایت بهداشت دهان و دندان
• عفونت: مانند هر روش جراحی، خطر عفونت پس از جراحی ایمپلنت دندان وجود دارد. عفونت‌ها می‌توانند در محل کاشت، در بافت لثه اطراف یا در استخوان رخ دهند. علائم ممکن است شامل درد، تورم، قرمزی و چرک باشد. برای جلوگیری از عوارض بیشتر، عفونت ها باید به سرعت درمان شوند.
• آسیب عصب یا بافت: آسیب به اعصاب یا بافت ها می تواند در طول عمل کاشت ایمپلنت اتفاق بیفتد. این می تواند باعث بی حسی، ناراحتی یا سوزن سوزن شدن لب ها، زبان یا چانه شود. آسیب بافت می تواند منجر به التهاب، خونریزی یا عفونت گردد.
• آسیب سینوس: برای ایمپلنت هایی که در فک بالا قرار می گیرند، خطر بیرون زدگی به داخل حفره سینوسی وجود دارد که می تواند منجر به عفونت سینوسی یا سینوزیت شود.
• قرار دادن ایمپلنت نامناسب: قرار دادن نادرست ایمپلنت می تواند منجر به عوارضی مانند عدم جوش خوردن ایمپلنت با استخوان، ایجاد ناراحتی یا شل شدن آن شود.
• پری ایمپلنتیت: این نوعی بیماری پریودنتال است که در اطراف ایمپلنت ایجاد می شود و در اثر عفونت باکتریایی ایجاد می شود. اگر درمان نشود، می تواند منجر به تحلیل استخوان و شکست ایمپلنت شود.
• شکستگی ایمپلنت: ایمپلنت‌های دندانی مانند دندان‌های طبیعی ممکن است به دلیل ضربه، فشار بیش از حد یا کیفیت نامطلوب استخوان دچار شکستگی شوند.
• واکنش های آلرژیک: اگرچه نادر است، برخی از بیماران ممکن است واکنش آلرژیک به مواد مورد استفاده در ایمپلنت مانند تیتانیوم را تجربه کنند.
• واکنش های نامطلوب بیمار: عوارض جراحی و عوارض جانبی مانند درد طولانی مدت، خونریزی ثانویه و اختلال حسی کام قدامی ممکن است رخ دهد.
• دارو و شرایط پزشکی: برخی داروها، مانند رقیق‌کننده‌های خون، می‌توانند خطر خونریزی را افزایش دهند، در حالی که شرایط پزشکی مانند دیابت یا اختلالات خودایمنی می‌توانند خطر عوارض را افزایش دهند.

برای کاهش این خطرات، مهم است که:

یک متخصص دندانپزشکی واجد شرایط و با تجربه را برای عمل ایمپلنت انتخاب کنید.
قبل و بعد از جراحی ایمپلنت، بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید.
دستورالعمل های مراقبت پس از عمل دندانپزشک یا جراح دهان را دنبال کنید.
از سیگار کشیدن خودداری کنید، زیرا می تواند در روند بهبودی اختلال ایجاد کند و خطر شکست ایمپلنت را افزایش دهد.

مرتبط: هزینه ارتودنسی دندان

آنچه گفتیم…

به طور خلاصه، علیرغم اینکه ایمپلنت های دندانی و ارتودنسی اهداف متفاوتی را دنبال می کنند، می توانند در صورت برنامه ریزی مناسب مکمل یکدیگر باشند. مشورت با متخصصین دندانپزشکی از جمله دندانپزشک، ارتودنتیست یا پریودنتیست برای تعیین بهترین توالی درمان ضروری است.
انحراف یا کجی فک نه‌ تنها می‌ تواند ظاهر صورت و لبخند فرد را تحت‌ تأثیر قرار دهد، بلکه ممکن است در عملکرد طبیعی فک، مانند جویدن غذا، تکلم و حتی تنفس نیز اختلال ایجاد کند و در صورت عدم درمان، منجر به بروز مشکلات جدی‌ تر در ساختار دهان و فک شود.