ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده

ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده امکان پذیر است؟

ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده، همان طور که می دانید، ارتودنسی روشی درمانی برای اصلاح دندان های نامرتب و ناهنجاری های فکی است، در حالی که ایمپلنت زمانی به کار می رود که فرد به هر دلیلی دندانش را از دست داده است. در نگاه اول، به نظر می رسد این دو روش هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند. مهم ترین تفاوت میان ارتودنسی و ایمپلنت در تغییر موقعیت و نحوه قرارگیری دندان ها است. در واقع، فردی که به دندانپزشک مراجعه می کند تا دندان های نامرتب خود را مرتب کند، از روش ارتودنسی استفاده می کند، اما در ایمپلنت، دندان ها در یک موقعیت ثابت قرار می گیرند.

جالب است بدانید که انجام هم زمان ایمپلنت و ارتودنسی ممکن است. آیا انجام ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده مؤثر است و می تواند به مرتب شدن دندان ها کمک کند؟ پاسخ به این سؤال مثبت است. در ادامه به تفصیل به بررسی این موضوع و جوانب مختلف آن می پردازیم.

لینک مرتبط: ارتباط ارتودنسی و ایمپلنت

ایمپلنت دندان چیست؟

برای جایگزینی دندان های افتاده، بهترین درمان دائمی ایمپلنت دندان محسوب می شود. در این روش، متخصص دندانپزشکی پایه های تیتانیومی را درون استخوان فک قرار می دهد. پس از گذشت مدتی (معمولاً چند ماه) و برقرار شدن پیوند قوی و محکم بین پایه (فیکسچر) و استخوان فک (فرآیند اسئواینتگریشن)، تاج دندان که شبیه دندان طبیعی طراحی شده، بر روی این پایه ها نصب می شود. در نهایت، فرد دارای دندان دائمی با کارکرد مناسب خواهد بود که هم از نظر زیبایی و هم عملکردی کاملاً شبیه به دندان طبیعی عمل می کند.

عمل جراحی ایمپلنت معمولاً ماندگاری بسیار بالایی دارد و می تواند تا حدود ۲۰ سال یا حتی بیشتر دوام بیاورد، به شرطی که بهداشت دهان و دندان به درستی رعایت شود و مراقبت های لازم انجام گیرد. این درمان برای اکثر افراد به موفقیت می انجامد و نرخ موفقیت آن بسیار بالا است. همچنین، با انجام ایمپلنت، استخوان فک نیز حفاظت می شود و از آسیب و فرسایش ناشی از از دست دادن دندان در امان خواهد ماند، زیرا پایه ایمپلنت نقش ریشه دندان را ایفا کرده و تحریک لازم را برای حفظ تراکم استخوان فراهم می کند. ایمپلنت ها به صورت ثابت درون فک قرار می گیرند و قابلیت جابجایی و خارج شدن ندارند؛ اما در عین حال، مانعی برای انجام درمان های ارتودنسی نیستند و تحت شرایط خاص می توان ارتودنسی را بر روی آن ها انجام داد. درباره نحوه برداشتن ارتودنسی دندان چه می دانید؟

ارتودنسی دندان چیست؟

برای اصلاح ناهنجاری های مختلف دهان و دندان در کودکان و بزرگسالان، از درمان ارتودنسی استفاده می شود. در این روش، متخصص ارتودنسی با بهره گیری از انواع براکت ها و سیم های ارتودنسی (و یا الاینرهای شفاف)، دندان ها را تحت فشار ملایم و کنترل شده قرار می دهد تا به موقعیت طبیعی و ایده آل خود بازگردند و ناهنجاری ها برطرف شوند. این ناهنجاری ها ممکن است شامل عقب یا جلو بودن فک ها (که به آن ناهنجاری فک گفته می شود)، عدم تقارن فک ها، مال اکلوژن چیست؟ (یعنی عدم هم راستایی صحیح دندان ها هنگام بسته شدن دهان)، تداخل دندان ها با یکدیگر، فاصله های غیرطبیعی بین دندان ها (دیاستما)، انحراف دندان ها به سمت های مختلف و… باشند.

این ناهنجاری ها می توانند مشکلات زیادی را برای فرد ایجاد کنند، از جمله کاهش اعتماد به نفس و مشکلات زیبایی، دشواری در صحبت کردن و غذا خوردن، افزایش سرعت خراب شدن و پوسیدگی دندان ها به دلیل دشواری در تمیز کردن، آسیب به ناحیه کنار دهان و زبان به دلیل برخورد نامناسب دندان ها، و حتی تغییر رنگ دندان ها در ارتودنسی به دلیل تجمع پلاک. با انجام ارتودنسی، این مشکلات قابل حل است و می توان به بهبود عملکرد دهان، سلامت دندان ها و زیبایی لبخند کمک کرد. مطالعه بیشتر: قالب گیری ارتودنسی.

ارتودنسی برای چه افرادی مناسب است؟

اگر با مشکلات زیر مواجه هستید، لازم است که برای ارتودنسی دندان به یک متخصص ارتودنسی مراجعه کنید تا بهترین برنامه درمانی برای شما تعیین شود:

• افتادن زود هنگام یا دیر هنگام دندان های شیری در کودکان: این می تواند نشانه ای از مشکلات نهفته در رشد فک و دندان های دائمی باشد.
• عادت های نادرست مانند مکیدن انگشت شصت در کودکان: این عادت ها می توانند به مال اکلوژن، دیپ بایت و تغییر در ساختار فک منجر شوند.
• اختلال در جویدن یا قورت دادن غذا: دندان های نامرتب می توانند فرآیند جویدن را مختل کرده و باعث مشکلات گوارشی شوند.
• تنفس از طریق دهان: این وضعیت می تواند با مشکلات رشدی فک و صورت مرتبط باشد.
• شلوغی و نامرتبی دندان ها: فضای ناکافی در فک باعث روی هم رفتگی و کج شدن دندان ها می شود.
• جلو زدگی یا عقب رفتگی فک ها: مانند ارتودنسی فک پایین و ارتودنسی فک بالا که از روش های درمان فک هستند و به اصلاح ناهنجاری فک می پردازند.
• کجی و نامتقارن بودن دندانها: دندان های نامتقارن نه تنها بر زیبایی لبخند تاثیر می گذارند، بلکه می توانند مشکلات عملکردی نیز ایجاد کنند.
• اختلال در گفتار: برخی مشکلات گفتاری ممکن است ناشی از موقعیت نامناسب دندان ها و فک باشد.
• فاصله های غیرطبیعی بین دندان ها: فاصله بین دندانی یا دیاستما: علل و راهکارهای درمانی از جمله مواردی است که با ارتودنسی قابل اصلاح است.

ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده چگونه است؟

در مورد درمان ایمپلنت و ارتودنسی، یکی از مسائل کلیدی اولویت این دو روش نسبت به یکدیگر است. متخصصان معمولاً توصیه می کنند که بهتر است ابتدا درمان ارتودنسی به طور کامل انجام شود و سپس از ایمپلنت دندان استفاده گردد. دلیل این امر این است که ایمپلنت ها به دلیل جوش خوردن با استخوان فک، ثابت هستند و برخلاف دندان های طبیعی، نمی توانند حرکت کنند. با اصلاح ناهنجاری های دندان های طبیعی و فک از طریق ارتودنسی، متخصص می تواند پس از اتمام درمان ارتودنسی، ایمپلنت و تاج دندان را به گونه ای تنظیم کند که کاملاً متناسب با راستای جدید دندان ها و فک باشد و بهترین نتیجه زیبایی و عملکردی حاصل شود. زمانی که ارتودنسی پیش از ایمپلنت انجام شود، فضای کافی برای قرار دادن پایه ایمپلنت و تاج دندان ایجاد می شود و جراحی ایمپلنت به آسانی و با دقت بیشتری انجام می گیرد.

با این حال، ممکن است فردی قبلاً ایمپلنت کرده باشد و به دلایل مختلف (مانند تغییرات دندانی با افزایش سن یا نیاز به اصلاح دندان های دیگر) نیاز به انجام ارتودنسی پیدا کند. در چنین مواردی، امکان انجام ارتودنسی دندان های ایمپلنت شده تحت نظر بهترین متخصص ها مانند دکتر مهریزی وجود دارد. با انجام معاینات دقیق، بررسی وضعیت دندان ایمپلنت شده و ارزیابی جامع طرح درمان، روش ها و رویکردهای خاصی در نظر گرفته می شود که به هم راستایی دندان ها کمک کند و در نهایت لبخند زیبا و ناهنجاری ها را برطرف کند. تفاوت ارتودنسی کودکان و بزرگسالان را مطالعه نمایید تا با جنبه های متفاوت این درمان آشنا شوید.

به نظر شما ارتودنسی کودکان و ارتودنسی بزرگسالان شبیه هم هستند؟

مقایسه ارتودنسی قبل و بعد از ایمپلنت در ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده

برای درک بهتر تفاوت ها و مزایای هر رویکرد، جدول زیر مقایسه ای بین انجام ارتودنسی قبل و بعد از ایمپلنت ارائه می دهد:

ارتودنسی قبل از ایمپلنت: چرا توصیه می شود؟

اگر هم به درمان ارتودنسی و هم به ایمپلنت نیاز دارید، توصیه قوی تر این است که ابتدا دندان های خود را با ارتودنسی اصلاح کنید. دلیل این پیشنهاد اساسی است: ایمپلنت ها برخلاف دندان های طبیعی، نمی توانند حرکت کنند. آنها به طور محکم به استخوان فک چسبیده اند و در طول درمان ارتودنسی به عنوان لنگر ثابت عمل می کنند. بسیاری از بیماران برای ایجاد فضای کافی برای ایمپلنت و تنظیم صحیح ریشه های دندان های مجاور به درمان ارتودنسی قبل از ایمپلنت نیاز دارند. این روش باعث می شود که دندان ها در موقعیت مناسب قرار بگیرند و جراحی ایمپلنت به راحتی، با دقت بالا و با بهترین نتیجه زیبایی و عملکردی انجام شود.

مقاله مرتبط: آینده درمان های ارتودنسی

ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده یا بعد از ایمپلنت: ملاحظات خاص

اگرچه به نظر می رسد انجام ارتودنسی دندان ها قبل از ایمپلنت منطقی تر و کم خطر تر باشد، اما در صورتی که دندان های اطراف ایمپلنت جزو اهداف درمان ارتودنسی (یعنی نیاز به حرکت دادن آنها نیست) نباشند، می توان درمان ارتودنسی را پس از انجام ایمپلنت نیز آغاز کرد. در این موارد، ایمپلنت به عنوان یک نقطه ثابت و لنگر عمل می کند که نیروهای ارتودنسی را به سایر دندان ها منتقل می کند.

به علاوه، اگر دندان ایمپلنت شده قرار است به عنوان نقطه اتکا (anchorage) برای توزیع فشار بین سایر دندان ها عمل کند و نیاز به استحکام بالا در یک نقطه خاص باشد، بهتر است درمان ایمپلنت قبل از شروع ارتودنسی انجام شود. با افزایش سن، دندان ها معمولاً به سمت جلوی دهان انحراف پیدا می کنند که می تواند منجر به شلوغی لبخند و برگشت ناهنجاری های قبلی شود. این وضعیت ممکن است در طول زمان باعث نامرتب شدن دندان های مجاور ایمپلنت و حتی فشارهای نامطلوب بر آن شود. اگر ایمپلنت در مقایسه با سایر دندان ها در موقعیت مناسبی قرار داشته باشد، می توان از بریس های ارتودنسی (مانند ارتودنسی فلزی بهتر است یا نامرئی؟) برای حرکت دادن دندان های دیگر استفاده و بدین ترتیب به بهبود وضعیت دندان ها و هماهنگی کلی قوس دندانی کمک کرد.

آیا امکان ارتودنسی و ایمپلنت هم زمان وجود دارد؟

یکی از سؤالاتی که ممکن است مطرح شود، این است که آیا می توان ایمپلنت و ارتودنسی را به طور هم زمان انجام داد؟ در واقع، انجام این دو درمان به صورت هم زمان ممکن است، اما دندانپزشک باید شرایط مناسبی را برای این کار فراهم کند و این امر نیازمند برنامه ریزی بسیار دقیق و همکاری متخصصان است. این موضوع به خصوص زمانی حائز اهمیت است که مشکل برای یکی از دندان های جلویی رخ دهد و بیمار ناچار به انجام هم زمان ایمپلنت و ارتودنسی باشد، مثلاً برای ایجاد فضایی که دندان از دست رفته جایگزین شود و همزمان دندان های اطراف نیز مرتب شوند.

برای انجام موفق این ترکیب درمانی، ضروری است که به یک دندانپزشک متخصص و با تجربه مراجعه کنید تا شرایط به درستی ارزیابی شود و از بروز عوارض یا هزینه های اضافی جلوگیری گردد. مرکز ایمپلنت دکتر مهریزی، بهترین متخصص ارتودنسی در شهرک غرب با استفاده از جدیدترین تجهیزات و متد ها، آماده ارائه خدمات ایمپلنت و ارتودنسی به شما عزیزان است. تجربه دندانپزشک در زمان حساسیت های خاص این نوع درمان ها بسیار مهم و کلیدی است تا هم ایمپلنت به درستی جوش بخورد و هم دندان ها به موقعیت مطلوب حرکت کنند.

مشکلات ارتودنسی بعد از ایمپلنت

علاوه بر مشکلاتی که خود ارتودنسی می تواند به همراه داشته باشد (مانند درد خفیف، شل شدن براکت ارتودنسی، یا التهاب لثه)، انجام ارتودنسی برای دندان های ایمپلنت شده نیز ممکن است معایب خاص خود را داشته باشد. برخی از مشکلات رایج ناشی از ارتودنسی عبارت اند از: درد خفیف پس از انجام درمان، تحلیل مینای دندان (در صورت عدم رعایت بهداشت)، لکه دار شدن دندان ها (اطراف براکت ها)، التهاب لثه در ارتودنسی، و زخم شدن بافت نرم لثه ها.

علاوه بر این مشکلات، در ارتودنسی دندان ایمپلنت شده نیز ممکن است مسائل جدیدی پیش آید. از آنجایی که ایمپلنت ثابت است و حرکت نمی کند، فشار زیادی که در زمان ارتودنسی به دندان های اطراف وارد می شود، می تواند بر ایمپلنت دندان نیز تاثیر بگذارد. در این حالت دو سناریو وجود دارد:

1. ایمپلنت حرکت نکند و در همان موقعیت خود باقی بماند: این حالت ایده آل است و ایمپلنت به عنوان یک لنگر عمل می کند و دندان های دیگر مرتب می شوند. این امر به ویژه در مواردی که ایمپلنت در جایگاه مناسبی قرار دارد و هدف ارتودنسی حرکت دادن دندان های طبیعی اطراف آن است، مورد انتظار است.
2. ایمپلنت موجب نامرتب شدن سایر دندان ها شود: اگر برنامه ریزی درمانی دقیق نباشد و نیروهای ارتودنسی به درستی اعمال نشوند، ممکن است ایمپلنت به جای لنگر عمل کردن، مانع از حرکت صحیح دندان های طبیعی شود و حتی آن ها را به سمت خود بکشد یا باعث کجی و نامرتبی ناخواسته در بخش های دیگر قوس دندانی شود. این مسئله باعث می شود تا نتیجه نهایی ارتودنسی طبق آنچه دندانپزشک برنامه ریزی کرده، حاصل نشود و نیاز به اصلاحات بیشتری باشد.

یکی دیگر از مشکلات جدی، شکستن ایمپلنت یا آسیب به آن است. فشار ناشی از درمان ارتودنسی می تواند بر ایمپلنت تأثیر منفی بگذارد، به خصوص اگر برنامه ریزی نادرست باشد یا ایمپلنت از کیفیت پایینی برخوردار باشد. اگرچه برخی ایمپلنت ها مقاومت بیشتری دارند، اما ارتودنسی می تواند فشار کافی برای شل شدن پیچ ایمپلنت، آسیب به پروتز روی ایمپلنت، یا حتی در موارد نادر، شکستن خود ایمپلنت ایجاد کند. شکستن ایمپلنت در حین ارتودنسی ممکن است عواقب زیادی برای بیمار و دندانپزشک داشته باشد و هزینه های اضافی، نیاز به درمان های پیچیده تر و تأخیر در رسیدن به نتیجه مطلوب را به دنبال داشته باشد.

مشکلات ارتودنسی پس از انجام ایمپلنت می تواند شامل موارد زیر باشد:

• حرکت غیرطبیعی دندان های طبیعی به دلیل مقاومت ایمپلنت.
• شکستن یا آسیب به ایمپلنت یا اجزای آن.
• ایجاد هزینه های اضافی برای ترمیم یا جایگزینی ایمپلنت.
• عفونت دندان به دلیل شکستن ایمپلنت و زخم های ناشی از ارتودنسی (در صورت عدم رعایت بهداشت).
• تأخیر در صاف شدن دندان ها در فرایند ارتودنسی به دلیل مقاومت ایمپلنت.
• تأخیر در بهبودی یا جوش خوردن ایمپلنت (اگر ارتودنسی همزمان با مراحل اولیه کاشت ایمپلنت باشد).

برای مشاهده نمونه درمانهای ارتودنسی دکتر مهریزی روی لینک داده شده کلیک کنید.

انجام ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده در مطب دکتر مهریزی

گفتگو با دکتر مهریزی، بهترین متخصص ارتودنسی در تهران، می تواند راهنمایی مناسبی برای شما باشد. ایشان می توانند وضعیت خاص شما (شامل تعداد و موقعیت ایمپلنت ها، وضعیت دندان های طبیعی و اهداف درمانی) را مورد بررسی قرار دهند و در مورد زمان مناسب برای انجام ارتودنسی، ایمپلنت یا حتی هر دو روش، مشاوره های لازم را ارائه دهند. برای تعیین وقت مشاوره اولیه، امروز با ما تماس بگیرید؛ ما منتظر لبخند شما هستیم! در مطب تخصصی دکتر مهریزی انواع ارتودنسی ثابت، ارتودنسی متحرک، ارتودنسی لینگوال، ارتودنسی نامرئی (مانند اینویزیلاین) انجام می شود. برای اطلاع از هرینه ارتودنسی در سال ۱۴۰۴ روی لینک داده شده کلیک نمایید.

سوالات متداول در مورد ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده

آیا می توان برای مرتب کردن دندان ها، روی ایمپلنت دندان ارتودنسی انجام داد؟

بله، امکان انجام ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده وجود دارد، اما با ملاحظات خاص. از آنجا که ایمپلنت ها به استخوان فک جوش خورده اند و حرکت نمی کنند، متخصص ارتودنسی از ایمپلنت به عنوان یک لنگرگاه ثابت استفاده می کند تا دندان های طبیعی اطراف را به موقعیت صحیح خود هدایت کند.

بهتر است ابتدا ارتودنسی انجام شود یا ایمپلنت دندان؟

توصیه عمومی این است که در صورت نیاز به هر دو درمان، ابتدا ارتودنسی انجام شود. با این کار، متخصص ارتودنسی می تواند فضای لازم را برای ایمپلنت ایجاد کرده و دندان های طبیعی را به بهترین موقعیت خود حرکت دهد. سپس، ایمپلنت دقیقاً در جایگاه ایده آل کاشته می شود.

چه خطراتی در انجام ارتودنسی برای دندان های ایمپلنت شده وجود دارد؟

مهمترین خطر، اعمال فشار نامناسب بر ایمپلنت است که می تواند منجر به شل شدن پیچ ایمپلنت، آسیب به پروتز روی آن، یا حتی در موارد نادر، شکست ایمپلنت شود. همچنین، اگر برنامه ریزی دقیق نباشد، ممکن است ایمپلنت مانع از حرکت صحیح دندان های طبیعی شود و نتیجه مطلوب حاصل نگردد.

آیا ایمپلنت های دندانی می توانند در طول درمان ارتودنسی حرکت کنند؟

خیر، ایمپلنت های دندانی پس از جوش خوردن به استخوان (اسئواینتگریشن) کاملاً ثابت می شوند و مانند دندان های طبیعی حرکت نمی کنند. به همین دلیل، در درمان ارتودنسی دندان‌ های ایمپلنت شده، آنها به عنوان لنگرگاه های ثابت عمل می کنند.

چگونه متخصص ارتودنسی می تواند با وجود ایمپلنت، دندان ها را حرکت دهد؟

متخصص ارتودنسی با استفاده از ایمپلنت به عنوان یک تکیه گاه محکم، نیروهای ارتودنسی را به دندان های طبیعی اطراف ایمپلنت اعمال می کند. این روش نیازمند دقت بالا و تجربه زیاد است تا از وارد آمدن فشار بیش از حد به ایمپلنت جلوگیری شود.

آیا همه افراد می توانند همزمان ارتودنسی و ایمپلنت انجام دهند؟

خیر، این امکان تنها در شرایط خاص و پس از ارزیابی کامل توسط دندانپزشک متخصص و تیم درمانی امکان پذیر است. مواردی مانند سلامت استخوان، موقعیت ایمپلنت، و اهداف درمانی کلی بیمار باید به دقت بررسی شوند تا بهترین و ایمن ترین رویکرد تعیین گردد.

چه مدت پس از ایمپلنت می توان ارتودنسی را آغاز کرد؟

معمولاً لازم است که ایمپلنت به طور کامل به استخوان جوش خورده باشد و پایدار شود (معمولاً چند ماه) قبل از اینکه نیروهای ارتودنسی به دندان های اطراف آن اعمال شود. زمان دقیق بستگی به نظر متخصص و وضعیت بالینی هر فرد دارد.

منابع:

• American Association of Orthodontists (AAO)
• American Academy of Periodontology (AAP)
• Journal of Clinical Orthodontics (JCO)