باندینگ ارتودنسی

باندینگ ارتودنسی چیست؟

آیا می دانید باندینگ ارتودنسی چیست؟ باندینگ ارتودنسی به معنای چسباندن بریس ارتودنسی به دندان‌ها می‌باشد. با پیشرفت علم و تکنولوژی روش‌های نوینی جهت باندینگ به وجود آمده‌اند، که امکان چسباندن مستقیم بریس‌ها به مینای دندان را با تاثیرپذیری بیشتر ممکن ساخته است. باندینگ ارتودنسی جهت چسباندن قطعات اصلی ارتودنسی که دو جزء براکت و سیم هستند استفاده می‌شود.

رایج ترین روش باندینگ دندان در گذشته به تثبیت دندان‌ها، با پیچیدن بند یا حلقه به دور هر دندان بوده است. این روش که با وجود استحکام زیادی که برای دندان فراهم می‌کرد ظاهری زشت را به دنبال داشت و بدلیل این‌ که متقاضیان را دچار تردید در استفاده از آن محصول می کرد امروزه چندان استفاده نمی شود. باندینگ ارتودنسی ضخامت نازکی را با وجود چسبی چند لایه دارد، که موجب چسبندگی بریس به دندان می‌شود. در این مقاله به توضیح کامل این اصطلاح، معرفی انواع آن و نحوه انجام باندینگ، می پردازیم. با دکتر مهریزی بهترین دکتر ارتودنسی سعادت آباد همراه باشید.

استفاده از باندینگ دندان برای چه شرایطی مطرح می شود؟

باندینگ دندان گزینه ای است که در موارد زیر می توان آن را در نظر گرفت:

• برای ترمیم دندان لب پر شده یا ترک خورده
• برای بستن فاصله بین دندان ها
• برای ترمیم دندان پوسیده (رزین کامپوزیت برای پر کردن حفره ها استفاده می شود)
• برای بهبود ظاهر دندانی که تغییر رنگ یافته
• برای تغییر شکل دندان
• عنوان جایگزین پر شدگی های آامالگام
• برای افزایش طول دندان
• برای محافظت از بخشی از ریشه دندان که به علت پسروی لثه، بیرون زده است

اطلاعات مفید: قیمت ارتودنسی دندان

نحوه انجام باندینگ ارتودنسی

در باندینگ ارتودنسی از چسبی چند لایه با ضخامت نازک استفاده می‌گردد. این چسب باید چسبندگی بریس به دندان را به طور کامل تامین نماید. از انواع روش‌های باندینگ می‌توان به دو روش غیرمستقیم و مستقیم اشاره کرد. این فرآیند بوسیله نور یا مواد شیمیایی انجام می‌شود. میزان چسبندگی مورد قبول و مناسب بریس و براکت به تسلط دندانپزشک و تجربه وی بستگی دارد. در ادامه دو روش مذکور را توضیح خواهیم داد:

• باندینگ ارتودنسی به روش غیر مستقیم

در این روش از یک مدل گچی استفاده می شود، به این صورت که براکت ها بر روی این مدل گچی نصب می شوند و پس از آماده شدن، بریس ها به دهان بیمار منتقل می گردند و بر روی دندان ها چسبانده می شوند. این روش موجب کاهش مدت زمان لازم برای چسباندن براکت ها به صورت تک به تک بر روی دندان ها و همچنین باعث کاهش مدت زمانی که نیاز است، تا دهان با استفاده از رترکتور ها باز بماند، می شود. گرچه این روش مدت نصب بریس ها را کاهش می دهد، اما احتمال تغییر مکان براکت ها، وجود دارد که برای بررسی وضعیت آن ها باید تعداد جلسات بیشتری به متخصص ارتودنسی مراجعه نمایید.

• باندینگ ارتودنسی به روش مستقیم

در این روش براکت‌های ارتودنسی به صورت مستقیم بر روی تک تک دندان‌های بیمار چسبانده می‌شوند. مزیت استفاده از باندینگ مستقیم این است، که محل قرارگیری براکت‌ها با توجه به موقعیت ریشه دندان و همچنین تاج آن به طور دقیق تعیین می‌گردد. البته این کار مستلزم این است که دهان بیمار برای مدتی طولانی به وسیله رترکتور باز بماند. این مساله موجب رنجش بیمار می‌شود اما پس از برداشتن آن، ناراحتی و خشکی بوجود آمده، بلافاصله از بین می‌رود.

مراحل باندینگ در ارتودنسی چیست؟

به طور کلی، باندینگ در ارتودنسی به معنی چسباندن براکت ها بر روی دندان ها می باشد. برای آنکه باندینگ در ارتودنسی انجام شود باید در سه مرحله صورت گیرد. در مرحله اول ابتدا سطح دندان با یک نوع اسید خاص متخلخل می شوند، که به آن اچ کردن نیز می گویند. سپس بر روی سطح دندان یک چسب رقیق به عنوان پرایمر قرار می دهند. در مرحله آخر چسب اصلی را روی پایه براکت قرار می دهند. سپس روی سطح براکت را با سوند فشار می دهند تا چسب های اضافی از آن خارج شود.

توجه داشته باشید که چسب در دهان مرطوب دوامی ندارد به همین منظور قبل از هر گونه اقدامی ارتودنتیست یک رترکتور لب را برای خشک نگهداشتن دندان ها درون دهان قرار می دهد. بدون وجود رترکتور امکان ندارد که لب هایتان را دور دندان نگهدارید تا دندان هایتان خشک نگهداشته شوند. سپس برای آنکه لایه های خارجی را از روی دندان بردارند یک لایه ژل به دندان ها می زنند و بعد از گذشت سی ثانیه دندان ها را می شویند. این ژل طعم ترشی دارد که برای همه افراد طعم خوبی نیست، اما برای اقدامات قبل از انجام باندینگ لازم و ضروری می باشد.

مدت زمان درمان باندینگ

کل درمان باندینگ ۱۰ تا ۲۰ دقیقه طول می‌کشد، که بخش اعظم آن صرف جایگذاری بریس و محکم کردن با نور می‌شود. پیشرفت‌های اخیر به دست آمده در زمینه سفت کردن با نور، استفاده از نورهای LED را ممکن ساخته است که طول موج نور را باریک می‌کند و در نتیجه مدت زمان لازم برای سفت کردن چسب را کاهش می‌دهد. نورهای هالوژنی قدیمی‌تر باید ۱۵ تا ۲۰ ثانیه روی هر براکت تابانده می‌شد، حال آن که نور LED این زمان را نصف کرده است. مدت زمان لازم برای نورهای پلاسما حتی از این هم کمتر است و تابش لازم برای هر براکت فقط ۳ ثانیه می باشد.

اطلاعات مفید: دکتر ارتودنسی ثابت در تهران

دی باندینگ چیست؟

دی باندینگ به معنای برداشتن باندینگ ارتودنسی می باشد و پس از پایان درمان ارتودنسی، صورت می گیرد. انجام این کار باید تحت نظر متخصص ارتودنسی و با دقت و مهارت، صورت گیرد. در غیر این صورت، موجب آسیب به دندان و یا مینای دندان می گردد.

دی باندینگ با توجه به نوع براکت ها به دو صورت مختلف انجام می شود. در صورتی که براکت ها فلزی باشند، با فشار دست در زاویه مشخصی، از دندان جدا می شوند. اما اگر از براکت های سرامیکی استفاده شده باشد، جدا کردن آن ها از دندان ها، با به کارگیری حرارت لیزر، انجام می شود. سپس باقی مانده سیمان باندینگ با استفاده از ابزار مخصوص دندانپزشکی، برداشته و تراشیده می شود که این مرحله نیز باید با دقت زیاد انجام شود تا به مینای دندان آسیب وارد نشود.